Her yeri kan içindeydi. Ağır yaralar vardı vücudunda. Ona rağmen ulaşmaya çalışıyordu. Biri uzaktan tünelin diğer ucunda bir ışık olduğunu orada yaralarını sarabileceklerini,yemek yiyebileceğini, iş bulabileceğini söylemişti. Umutlandı. Gülümseme vardı güzel yüzünde, kocaman. Üretmek ve başarmak konusuna odaklanmıştı. Hissetmiyordu yaralarını. Oysa canı çok yanıyordu. Yolda bazı yaraları derinleşti, bazıları iyileşti. Tünelin sonunda bir adamla karşılaştı. Adam eline bir kağıt tutuşturdu. Yapabilirsin dedi.Kağıda baktı. Ve oradakileri sorguladı, yapmadan önce. Kızdı adam. Belli ki çabuk kızıyordu. Tamam dedi kadın. Sakin ol.Çok başarılı bir iş olabilir. .. Çalıştı. Para almadı, beklemedi. Adam birgün bu işi başkasıda yapmak istiyor değince. ..Ayrıca patron benim ve özel hayatın dengesiz, fotoğrafların . .vs.de ilave olunca konuşmaya kolay gelsin deyip oradan ayrıldı. Bu süreçte,üretmenin verdiği keyifle kapanan yaralar. ..Hala açıktılar aslında. Tünelin başında, bir adam bel