İSTANBUL
İstanbul. .Yok şu andaki İstanbul değil. Zaten bu İstanbul değil. Gelin gidelim.. Çocukken İstanbul 'a aşıktım tıpkı tiyatroya, aşka, erkeklere,kedilere, köpeklere ve diğer tüm sanat dallarına aşık olduğum gibi. Karaköy, Eminönü, Sirkeci, vapurlar. İstanbul matruşka gibiydi. İçinden sürekli büyüleyici bir diğeri çıkardı. Tepebaşı Palas diye görkemli bir otel vardı. Biz orada kalırdık her onbeş tatilde, sömestride. Vapur Sirkeciye yaklaştığında çok heyecanlanırdım.İstanbul camileri, topkapı Sarayı, ileride görülen Galata Kulesi ile karşılardı bizleri. Hemen otele giderdik annem ve babamla. Babam Vodina 'da bir derebeyinin oğlu,mübadele ile geliyorlar. Topraklarına karşılık (tam karşılık mı bilinmez )toprak veriliyor. Bazıları İstanbul'da, bazıları ise Erdek'te .Annem Çanakkale 'li ama Erdek'te büyümüş bir boya ustasının kızı. Çocukken Erdek 'e gelmişler. Sonra bu başka bir hikaye. Ne diyordum doğru otele. Hemen giyinip ve elini Beyoğlu ve tiyatrolar. Ne