Babamı özledim. Emel'i özledim. Annanemi, dedemi özledim.Radyo tiyatrosu vardı eskiden. Okuldan gelir, hemen radyoyu açardım.Kapımı kapatır, büyülü dünyanın içine bırakırdım kendimi. Afacan Beşler serisini okurken de aynı dünya beklerdi beni. Bebeklerim, trenlerim, domino taşlarımla da değişik dünyamın içine başlardı yolculuğum. Kilolu idim ve alay konusuydum. Yanıma gelmeye utanırlardı, boyumda uzundu çünkü. Yalnız değildim ama.Bahsettiğim dünyalardaki tüm arkadaşlar benimle idiler. Babam hayatım boyunca tanıdığım en zeki, en bilgili adamdı.Zordu. Ama o varken güvende idim Aman ilk direnişimde ona karşı oldu.Babam.Nasıl özledim nasıl.Babam olsaydı.. Büyüdüm baba sen gidince büyüdüm. Katı oldum, sert oldum.Sana karşı başlattığım direnişimi her yerde sürdürüyorum Özledim bana.Sen hiç paylaşamadın hayatı benimle. Ben çok özledim seni Baba.Emel'i alıp gelsen, beni de oraya götürsen. . Ben bu dünyayı sevmedim bana.Katı,vicdansız, kötü,sevgisiz bu dünya. Beni de alın yanı
Posts
Biraz, az Biraz diyorum, biraz sevseydi.. Ben ona her sabah müzik,video,fotoğraf, şiir,yazı göndermekten bıkmazdım, sıkılmazdım ki.16 aralık da 3 yıl olacak.Artık konuşmuyoruz. Yazışmıyoruz. Ben aramızda özel bir bağ olduğunu düşündüm. Öyle hissettim. Yokmuş. Hep Böyle Kal şarkısını ilk ay göndermişim. Nereden bilirdim,onun da aynı olduğunu.Ben yine severdim öylece, Dokunamadan. Ama...Neyse .Söylenecek çok kelime var.Güç yok ama sarfedecek. Nasıl anlatılır ki duygular. Düşünsenize. .İzlediğiniz bir filmi o da izlesin,çektiğiniz bir fotoğrafı o da görsün,dinlediğiniz o müzikten mahrum kalmasın, hasta olduğunuzda o da bilsin,güneşin batışını, ayın doğuşunu yanınızda olmasa da sizinle izlesin diye tümünü paylaşmaya çalışmak ve buna rağmen yok sayılmak. ...Tuhaf biliyorum. Dokunmadan, kahve bile içmeden bu kadat sevmek tuhaf.Karasevda tam 3 yıl karasevda. Ölmedim. Öldüm ama hergün yok sayınca. Ona gönderdiğim fotoğrafları kimseye göndermedim, en güzel en estetik hallerimi .Eylül