Aşkından da Sıkıldım...

Şu benim büyük aşkımı biliyorsunuz.Hani beni oyununun galasına çağırmayan, vapurun üst güvertesinden aşağıya düştüğümde umursamayan, 12 saat kıpırdayamadığım günün ertesi günü aramazan ve en zoru da o araba ayağımın üzerinden geçtiği gece haber verdiğimde merak etmeyen aramayan şu büyük aşkım


Nasıl da korkmuştum o gece..Yalnızım. Doktorlar başımda....Acımı tarif etmem mümkün değil...Ama asıl acı O ertesi gün aramadığında yazmadın ında yaşadığımdı. Sevmemiş miydi beni??Olabilir miydi böyle birşey? ?Sevdi sanmıştım. ..Ama ama....Sonra tatile gitti..Umurunda değildim birkez daha..Herkes iyi insan diye yazıyor onun için..Bana iyi değildi..
Bunlara rağmen ben sevmeye devam ettim onu.Seni bırakmayacağım diye söz vermiştim bırakmadım. .    Aslında herşey çok garip.Benim ona bu denli aşık olm am tuhaf.Ama hayat anlamlı onunla .Bir mesajıyla yüzümde güller açıyor.Aklıma her geldiğinde aptal aptal gülümsüyorum. Solmak yada gurursuzca bir ısrar değil benim ki.Benim olacaksın değil..Sadece gerçek sevgi.Uzaktan korumak koklamak. İyiliğin düşünmek.Veklentisizce sevmek sadece...Karşılığı var mıydı bilmiyorum...Ama ne önemi var.Önemi olan benim hissettiklerim.

Comments

Popular posts from this blog

Yara