Robotlar. ..
Düşünsenize, manava gidiyorsunuz, iki kilo elma,bir kilo portakal alacaksınız. Yaklaştınız tezgaha, nasıktın ız, merhaba dediniz, teşekkür ederim, isteğiniz nedir dedi, havadan, hayat pahalılığından söz etmek istediniz; o çoktan tartmış istediklerinizi, tutarını söylemekle meşgul aldıklarınızın. Akşam sinemaya gittiniz, her zaman gittiğiniz sinema, öğretmen olan ve iş bulamayan, bu nedenle gişede çalışan arkadaşlar yok, yerlerinde robotlar, hangi filme gelmiştiniz diye soruyorlar, siz hava çok güzel diyorsunuz, soruyu tekrar ediyor robot, Hangi filme gelmiştiniz? Filmi söylüyor, sohbet edip, diyalog kurmaya çalışıyorsunuz, diğer soru geliyor, hangi seans, siz yine oralı olmayıp birkaç kelime söyleyecek oluyorsunuz ki robot ısrarcı; ))-Hangi seans...Çaresiz veriyorsunuz cevabınızı, alıyorsunuz biletinizi, izliyorsunuz filminizi,çıkıp koyuluyorsunuz evinizin yoluna,her zaman ki bakkal Ahmet Bey yok artık orada, terzi Musa Abi yok, çiçekçi Mert,restorandaki genç çocuk yok.Robotlar var. Aşk yok ,trende güvenlikler robot, otobüslerde şöforler robot, sokağı süpürenler robot, çok az insan var. Gerisi robot. Köşe başındaki pastanedeki Elif yok, eczacınız yok.
Duygu, arzu,tutku, aşk, ....yok...
Belki olmayacak bunlar,yada biz görmeyeceğiz,
Zaten şu anda robattan farkımız var mı,insanlar cep telefonları ile arkadaş, ruhsuz, bencil, umursamaz.Ne açlığınız umurlarında, ne susuzluğunuz. İşiniz yok, borcunuz var, aşıksınız, kimse yok ortada. Metroda, otobüste göz göze gelebileceğiniz kimse yok; âdeta yürüyen telefonlar, uyuşturucu kullanan müptelalar var. O kadar ruhsuz. Romantizm erotizm ile birlikte yürümüyor kol kola,tek başına seks var artık.Akşamları iyi geceler denilen dostlar azaldı, tiyatro konuşacak yürekler yanımızda değiller, biz kendimiz ve telefonumuz dışında kimseler yok sokakta. Hayvanlar aynı onlar değişmedi. Sarılmak oysa ki, tek tedavi edici.
Yani şu makaledeki herşeyi yapacak robotlardan daha bir robot insan
Bir ihtimal var yaşama dair, tek bir umut var halâ. Sevgi kurtaracak bir kısmını dünyanın ve insanlığın, diğerlerinin tabutunu çok oldu kaldıralı. ...
El ele tutuşun, bırakın uyusun göğsünüzde, Boşverin hata yapsın ona rağmen sevin onu, gözlerinde kaybolun, çocuk var içinizde sakın unutmayın onu,Gülümseyin her durum ve şartta, spor yapın, yürüyün bazen tek başınıza, açsa tok yatmayın siz, aman sakın hoyrat olmayın, hak etmişse bile ters davranmayı, davranan siz olmayın, yargılamayın, aşağılamayın, alay etmeyin, sırtınızı dönmeyin, sevdiğine pişman etmeyin, ağladığında gülmeyin, düştüğünde kaldırın. Unutmayın büyük bir görevdir insan olmak.
İnsanca yaşamak
Duygu, arzu,tutku, aşk, ....yok...
Belki olmayacak bunlar,yada biz görmeyeceğiz,
Zaten şu anda robattan farkımız var mı,insanlar cep telefonları ile arkadaş, ruhsuz, bencil, umursamaz.Ne açlığınız umurlarında, ne susuzluğunuz. İşiniz yok, borcunuz var, aşıksınız, kimse yok ortada. Metroda, otobüste göz göze gelebileceğiniz kimse yok; âdeta yürüyen telefonlar, uyuşturucu kullanan müptelalar var. O kadar ruhsuz. Romantizm erotizm ile birlikte yürümüyor kol kola,tek başına seks var artık.Akşamları iyi geceler denilen dostlar azaldı, tiyatro konuşacak yürekler yanımızda değiller, biz kendimiz ve telefonumuz dışında kimseler yok sokakta. Hayvanlar aynı onlar değişmedi. Sarılmak oysa ki, tek tedavi edici.
Yani şu makaledeki herşeyi yapacak robotlardan daha bir robot insan
Bir ihtimal var yaşama dair, tek bir umut var halâ. Sevgi kurtaracak bir kısmını dünyanın ve insanlığın, diğerlerinin tabutunu çok oldu kaldıralı. ...
El ele tutuşun, bırakın uyusun göğsünüzde, Boşverin hata yapsın ona rağmen sevin onu, gözlerinde kaybolun, çocuk var içinizde sakın unutmayın onu,Gülümseyin her durum ve şartta, spor yapın, yürüyün bazen tek başınıza, açsa tok yatmayın siz, aman sakın hoyrat olmayın, hak etmişse bile ters davranmayı, davranan siz olmayın, yargılamayın, aşağılamayın, alay etmeyin, sırtınızı dönmeyin, sevdiğine pişman etmeyin, ağladığında gülmeyin, düştüğünde kaldırın. Unutmayın büyük bir görevdir insan olmak.
İnsanca yaşamak
Comments