İNSANA DAİR

Insana dair olanları seviyorum. Hayata dair olanları, umuda dair olanları,keyfe dair olanları. 

Yormadan, kırmadan, sıkmadan, kendiliğinden, zarefetle, masalsı olanları seviyorum. Sevgiyle olanları seviyorum. Sevgiyi, aşkı, iyiliği, merhameti seviyorum. Dilim bu; bildiğim ve tercih ettiğim dil.

Kitaplar olmalı,insanın içini yumuşatan; aşkı öğreten , sevmeyi gösteren kitaplar gerekli dünyaya. Sevmekten, ilişliden  kaçmaya engel olacak; sevdanın içinde bir bütün olarak insanların birbirine akacağı şiirler olmalı. Korkmadan birbirine kenetlenen vücutların sırrını anlatmalı bu şiirler. Öyle ki insanlar gördükleri zaman bu duyguyu daha çok sarılmalılar, her fırsatta kaçmak yerine. Bu şiirler bu fuckbody kavramını reddetmeli. Sevgiyi fucka tercih etmeli. Şiiri her okuyan korkmadan teslim olmalı biz kavramına. Büyümeli ve büyütmeli. Doludizgin koşmalı aşkın ve birbirinin kollarına. 

Tüm savunma mekanizmalarını yok etmeli bu şiirler. 

Ruhların kavuşması ve sevişmesini gösteren filmler olmalı. Müzikler ile desteklenen filmler. İnsanlar onları izledikçe öcü gibi görmekten vazgeçmeli aşkı. Sen ne güzel adamsın, sen ne güzel kadınsın demeyi öğretmeli bu filmler; güzel olan görünen ruh olmalı,görünüş değil.Filmler ,sevmenin kötü olmadığını anlatmalı. Çok bedenle sevişmenin ruhu doyurmadığını tüm sinema teknikleri ile göstermeli. Müzikler ile desteklenmeli bedenin sevişmesinin yetmeyeceği. Ruhun orada olmadığı sevişmeden orgazm beklemenin mümkün olmadığı tüm sahnelerde vurgulanmalı.

Tiyatrolar olmalı, orada aşka dair oyunlar oynanmalı. İnsanın duygusal bir varlık olduğu kafalarına iyice sokulmalı. Öyle ki duygusal birini görünce garipsemesinler. 

Heykeller ve resimler de olmalı, hatta fotoğraflarda. En muazzam duygunun sevmek olduğunun hatırlatıldığı. 

Böylece insanlar sevmekten korkmadan, başka başka bedenlere kaçmadan, buldukları duyguyu fark eder, fark edince kaçmaz, sevmenin sevişmenin sevilmenin hazzını yaşarlar. Kaçmak yerine tadını damıtarak çıkarırlar. Hangi kadını yada erkeği halletsem yerine o buldukları sevgiyi nasıl çoğaltsam derdine düşerler. İki gözleri yanlarındaki partnerde olur, çevredeki diğer aday adaylarında değil. 

Tüm bunlar olunca sevmeyi öğrenir insanlar.Korkulacak olanın sevmek değil, sevememek olduğunu fark ederler. 

Çok geç olmadan, herkes tek başına kalmadan, bütün olanlar azalmadan çekilsin filmler, yazılsın şiirler. Yoksa heryer korkanlardan ve o korkanların yarattığı kalbi yaralı olanlarla  dolup taşacak.

Sevmek zor değil.

Zor olan cesaret. 

Korkmak nereye kadar mümkün ki? !