MUCİZELERİ İNANIN

-
Denizin içine oturmuşlardı.Biri 60 diğeri 30 yaşlarında iki kadındılar. Konuşmalarından anne kız oldukları anlaşılıyordu. Ertesi gün çıkacaklar ı seyahati konuşuyorlardı. Genç olan gidip dönmek taraftarları. Daha olgun olansa kalmak gerektiğini düşünüyordu.Kimsenin olmadığı bir koydu burası.Yengeçler kıskaçları almışlar ayaklarına kadar gelen bu iki yiyeceği yemek için çabalıyorlardı.Gidecekleri yer bir gün içinde gidip dönülecek kadar kısa mesafede değildi.Karara varamamışlardı.Knışmanın ortasında büyük olan ayağa kalktı.Kumsala döndü.Hayret ifadesiyle...canım sen de  nereden çıktın dedi.Genç olan da döndü ve çok şaşırdı.Bu beyaz bir paçalı güvercindi. VE orada hiç Ev yoktu.Bu bir mesajdı.Güvercin yanlarına gelmiş gözlerini onlara dikiş bakıyor, birşey söylemeye çalışıyordu.Ertesi gün genç olan gidemedik leri için öfkeliydi. Söylendi,uyudu,kızdı,küstü. Öğleden sonra gidecekleri yolda büyük bir kaza olduğunu annesinden ve internetten öğrendi.Çok ölen olmuştu.Güvercini neden geldiğini anladı...Sadece iç sesini ve işaretleri okuması gerektiğini kabul et.MUCİZELER VAR...ONLARI İSTERSENİZ SİZE GELİRLER.İÇİNİZE DÖNÜN....Sevgimle Maaya😊😊❤❤

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Yara

-
Yara acmaya korkmadiniz  Pervasizca konuşmaya utanmadiniz Elinizde bir hancer Sağa sola sapladiniz  Vicdaniniz acimadi Akliniz hiç durmadi  Kirilmaktan söz edip Kirginliga yol actiniz  Farkinabile varmadiniz  Sizler canavarsiniz  Birilerinin  Yuregi en yumuşak olanların  Yok.olusunu izleyenlersiniz  Sıkıstıginızda uzulmesin deyiverenlersiniz Kotusunuz siz Katisiniz  Ruhu dönemde yeni düşmüş  Yaratiklarsiniz  Uzak durun benden Uzak durun  Insanligini herseyin önüne koyanlsrdan Uzak durun hala insan kalanlardan Gidin  Gidin Gidin Nereye isterseniz oraya Gidin Yeter ki daha fazla incitmeyin
Read more
-
Uzun zamandır görmemişlerdi birbirlerini, sadece telefonda konuşmuşlar, yazışmışlardı.Havaalanına Carol 'ı karşılamaya gitti Henry. Carol'I görünce yüzünde tatlı bir gülümseme oldu adamın. Carol dağınık toplanmış ve bir fular bağladığı saçları,mavi jeani,üstünde minik montu ve spor ayakkabıları ile enerjik ve genç görünümlü, 38  ,40 yaşlarında bir kadındı.Newyork 'ta yaşıyor ve dergilere hikayeler, yazılar yazıyor, keyif için modellik yapıyor, seyahat ediyordu. Henry ise yeşil renkli ceketi ve gri pantolonu ile çok karizmatikti. Mimardı, özel tasarımları vardı, merdivenler tam bir sanat eseri oluyordu sayesinde; evlerse tablolardaki gibi oluyordu. Yaratıcılığının tartışılması imkansızdı . Sarıldılar, kahkahalar atarak, nasılsın, uzun zaman oldu görüşmeyeli, cümleleri eşliğinde . -Aç mısın diye sordu Henry.  -Uçakta atıştırdım.  -Eve geçelim mi? Yoksa dışarıda bir kadeh şarap içmek ister misin? Özlemişsindir Londra 'yı.  -Çok özledim,olur bir kadeh sonra eve ge
Read more
-
Biz kimde ne kadarız, kim bizde ne kadar? Çokuzdur bazen birinde, azdır o biri bizde. Biz azızdır birinde, o biri devasadır bizde. Az olduğumuzda çoğalır, çok olduğumuzda azalırız. Çok olan bize azalır, az olansa çoğalır. Bazen aynıyızdır birbirimizde, bazen hiç yokuzdur.  Biraz bakmak gerek ve görmek; kim bizde ne kadar, biz kimde ne kadarız. Her zaman değişiktir hayat, bir anda değişir herşey. Çok olduğumuzu düşündüğümüz birinde, bir bakarız ki hiç yokmuşuz aslında. Onda olduğunu düşündüğümüz yerde değilmişiz. Bambaşka bir yerde imiş yerimiz. Anlarız. O gerçek bazen sözel bazense görsel olarak çıkar karşımıza. Bizde çok olanda azalır zamanla, söyleyemeyiz sıklıkla kırmamak için, belli etme gayreti içinde uğraşır dururuz anlasın diye. Anlar karşımızdaki, üzülür, üzüldü diye üzülür, öyle değil deyiveririz. Sen bende azalmadın, seninle alakası yok, işim çok; )Tanıdık geliyor mu bunlar. ? 😊 Hiç kalmadığımızda olur bir dostun, sevgilinin yüreğinde, aslında hiç olmamışızdır zaten .B
Read more