-
Ne güzel heyecan
Çok uzun zamandır, 11 senedir tiyatro oyunu okumamıştım. Küsmüş tüm. Tiyatroya değil,insanlara. Özgüvenimi zedeleyen, işimden haber vermeden çıkaran, şevkimi kıran,yalan söyleyen insanlara. Yorulmuştum. Ben de unutmaya karar verdim tiyatroyu. Sokaklarda dolaştım, bol bol gözlem yaptım, çiftliği toparladım, aç Ve soğukta kaldım, yoga ,plates yaptım,parasız kaldım, Evimi eşyalarımla beraber arkamda bırakıp çıktım,İnzivaya çekildim, tecavüze uğradım,evlilikten döndüm,aşık oldum,sağlık problemleri yaşadım . Hiç durmadan yürüdüm. Eğitim aldım. Yaşam Koçluğu, Coaching. 
Ama bütün bunları niye yaşadığımı anladım.
Oynamak için.Reha Özcan der ki,yaşadığın kadar oynarsın.
Gerçek.3 yıldır bir oyun projem var.Yaşadığım aşk oyun oluyor. Ve 2.projem..Az önce okumayı bitirdim text. 
Faruk GÜNUĞUR Hocam hemen gönderdi.
Nasıl özlemişim. Oyun okumayı. Resmi zihnimde çizmeyi, karakter tahlili yapmayı. 
Tam kendime uyan bir rol seçmişim. 
Bekleyin
.Oyunun adı.
A.M:))
Umudunuzu ve heyecanınızı kaybetmeyin 
Sevgim üstünüze olsun :;)


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Yara

-
Yara acmaya korkmadiniz  Pervasizca konuşmaya utanmadiniz Elinizde bir hancer Sağa sola sapladiniz  Vicdaniniz acimadi Akliniz hiç durmadi  Kirilmaktan söz edip Kirginliga yol actiniz  Farkinabile varmadiniz  Sizler canavarsiniz  Birilerinin  Yuregi en yumuşak olanların  Yok.olusunu izleyenlersiniz  Sıkıstıginızda uzulmesin deyiverenlersiniz Kotusunuz siz Katisiniz  Ruhu dönemde yeni düşmüş  Yaratiklarsiniz  Uzak durun benden Uzak durun  Insanligini herseyin önüne koyanlsrdan Uzak durun hala insan kalanlardan Gidin  Gidin Gidin Nereye isterseniz oraya Gidin Yeter ki daha fazla incitmeyin
Read more
-
Uzun zamandır görmemişlerdi birbirlerini, sadece telefonda konuşmuşlar, yazışmışlardı.Havaalanına Carol 'ı karşılamaya gitti Henry. Carol'I görünce yüzünde tatlı bir gülümseme oldu adamın. Carol dağınık toplanmış ve bir fular bağladığı saçları,mavi jeani,üstünde minik montu ve spor ayakkabıları ile enerjik ve genç görünümlü, 38  ,40 yaşlarında bir kadındı.Newyork 'ta yaşıyor ve dergilere hikayeler, yazılar yazıyor, keyif için modellik yapıyor, seyahat ediyordu. Henry ise yeşil renkli ceketi ve gri pantolonu ile çok karizmatikti. Mimardı, özel tasarımları vardı, merdivenler tam bir sanat eseri oluyordu sayesinde; evlerse tablolardaki gibi oluyordu. Yaratıcılığının tartışılması imkansızdı . Sarıldılar, kahkahalar atarak, nasılsın, uzun zaman oldu görüşmeyeli, cümleleri eşliğinde . -Aç mısın diye sordu Henry.  -Uçakta atıştırdım.  -Eve geçelim mi? Yoksa dışarıda bir kadeh şarap içmek ister misin? Özlemişsindir Londra 'yı.  -Çok özledim,olur bir kadeh sonra eve ge
Read more
-
Biz kimde ne kadarız, kim bizde ne kadar? Çokuzdur bazen birinde, azdır o biri bizde. Biz azızdır birinde, o biri devasadır bizde. Az olduğumuzda çoğalır, çok olduğumuzda azalırız. Çok olan bize azalır, az olansa çoğalır. Bazen aynıyızdır birbirimizde, bazen hiç yokuzdur.  Biraz bakmak gerek ve görmek; kim bizde ne kadar, biz kimde ne kadarız. Her zaman değişiktir hayat, bir anda değişir herşey. Çok olduğumuzu düşündüğümüz birinde, bir bakarız ki hiç yokmuşuz aslında. Onda olduğunu düşündüğümüz yerde değilmişiz. Bambaşka bir yerde imiş yerimiz. Anlarız. O gerçek bazen sözel bazense görsel olarak çıkar karşımıza. Bizde çok olanda azalır zamanla, söyleyemeyiz sıklıkla kırmamak için, belli etme gayreti içinde uğraşır dururuz anlasın diye. Anlar karşımızdaki, üzülür, üzüldü diye üzülür, öyle değil deyiveririz. Sen bende azalmadın, seninle alakası yok, işim çok; )Tanıdık geliyor mu bunlar. ? 😊 Hiç kalmadığımızda olur bir dostun, sevgilinin yüreğinde, aslında hiç olmamışızdır zaten .B
Read more