DEDİK YA GİTMEYE ÇALIŞANI TUTAMAZ HİÇBİR KUVVET

Dedik ya ilk yazıda gitmeye çalışan hiç kimseyi tutamayız hayatımızda diye. Kendince milyon tane sebebi olabilir. Bize sadece anılarımız kalır. Onunla yürüdüğümüz yerler, kahkahalar, kavgalar, sevişmeler, göz göze bakışmalar, konuşmalar herşey boğar bizi.Hıçkırıklar eşlik eder anılara. Geceleri uykusuzluğa, ateş basmaları ve aşk şarkıları arkadaştır.  İsteriz kalsın bizimle .Kalmaz. Gidecektir. Baştan beri biliyoruzdur gideceğini. Döneceği meçhul olan gideni beklemez insan. Hayatta kalmak için ,özellikle de tecrübeli ise,unutur onu. Başka kollara koşanlar da vardır, tek başına yola devam eden de. Giden neden gelmez bilinmez, konu zaten bu değildir ki .Konu bekleyerek, özleyerek yaşanmayacağı gerçeğidir. 

Dolu dolu yaşamak isterken, henüz bir filmi beraber izlenilmemişken ,dans edilmemişken , uyumamışken hatta doğru dürüst sevilmemişken, konuşmalar yarım kalmışken, gün doğumu izlenmemişken , gülüşler dudakta yarım kalmışken, arada kurulan bağa ihanet değil midir gidişler. ?

Kalana sorulmuş mudur, bensiz idare eder misin diye Birlikte birşeyleri yaşamak yerine gitmek ,gitme diye bakan gözlere rağmen hangi anlama gelir. ?Giden iki ay sonra belki geleceğim dediği halde beklenir mi? Ya bu kadar soru varken sabahlar olur mu? 

Yapmamak gerek. Bekleyen herşey soğur, duygu sersem olur. .