Yara

Çok soğuktu. Hızlı adımlarla binibüse doğru gidiyordu. Oturduğu evin bulunduğu yere az sayıda ulaşım aracı vardı. Adımlarını hızlandırdı. Servise ulaştığında tanıdık bir sürücüye denk geldiğini görerek Gülümsedi.Hava çok soğuk dedi Niki. Bütün gün iş aradım. Çok da açım.Servis şöförü Gülümsedi. Akşamı elmayla mı tamamlamayı düşünüyorsun. Niki ,manidar bir gülüşle karşılık verdi.Uzun zamandır işi yoktu. Ve sıklıkla aç kalabiliyordu. O sırada bir adam geldi. Gülümsedi. Kapıyı açtı şöför.İki kadın, bir erkek, bir kız çocuğu bindiler. Bir süre sonra arkasında bir şarkı duydu Niki. Küçük kız şarkı söylüyordu. Aashh dedi Niki, şarkı söylüyor .

Şarkı değil dedi babası, öğretmen öğretmiş. Sayılar onlar. İranlı bir aile idi. Ama dile hakimdiler. Birden bire ,Keyif arttı İran çok modern diye anlattılar. 

Eve gidince Niki biraz dans etti  ve canlı yayında bunu paylaştı.Küçük kızın ablası psikoloji okuyordu. Yayına katıldı. Ve dansın psikoloji üzerindeki etkisine vurgu yaptı. 
Ertesi sabah kahvaltı için yakındaki bir kafeye gitti Niki. Küçük bir kız geldi yanına. Niki akşamki kızın yüzünü görmemişti. Konuşmaya başladı. -Akşam seni canlı yayında izledik. Eğlendik. Niki o sabahı ufaklıkla geçirdi. Beraber kahvaltı aldılar. Oyun havuzuna taş attılar. Konuştular. Ojelerini birbirlerine gösterdiler. Niki onu tanıdı. Bu küçük kız,büyük aşkından dünyaya getirmek istediği kızdı...
Buruktu Niki .Çünkü artık o yoktu. Bir başka kadına gitmişti. Bu yüzleşme Nikinin içini parçaladı. ..
Ben dedi...Ben....
O hayali çok sevmiştim. ..