Bir adam vardı hayatımda, bir zamanlar. ..
Sevdiğini biliyordum beni .İyi bir aktördü.İyi de bir insandı. Gerçi mesleğimde beni geriye çekti ama,merhametliydi.
Bir pazar günü, ayakkabılarım yırtık diye gelip para vermişti. Hiç unutmam
Bir gün aradı yine beni. Ağlıyordum. Ne oldu dedi. Anlattım. Saygıyla dinledi. Teselli etti.Geçecek dedi.Saygı duyduğunu ifade etti. Gurur duyuyorum seninle işinin başındasın çünkü diye tamamladı.
Ne güzeldi. Katı olduğu yönlerden vardı. Kariyerimde olumsuz etkilemişti ve kendime, o anlamdaki güvenimi sarsmıştı.
Beyaz atlı prens geldi diye başlayan, onun ifadesiyle, bu arkadaşlık, yine onun kararıyla bitti.
Sebep benim kalabalık olduğum sanısı ve benim aksine onu ikna edemeyişim oldu. Bu düşüncesi ve tezi benim Telefonumun bozulup benden haber alamayışı ile merak etmesine; o merak öfkeye neticede, kandırılmışıma kadar uzadı.
Aramalarıma cevap vermedi. Affetmedi. İnanmadı.
Oysa...Hatırlıyorum Aşık değildim ama çok sevmiştim. Değerliydi ve bende kıymetliydim onun için. ..
Kolay kolay böyle kararlar vermem. Sadece gerçek anlamda anlarsam onda olmadığımı, o zaman başka tabii. ..
Hala da özlerim onu..
Sizden gidenlerde siz de kalmayın olur mu?
Layık olanlar sevginize gelsinler. .
Sevilmeden sevin, ama saygısızlığa müsaade etmeyin.
Sevgimle. ..
Comments