Yara

İnsanların bizim hayatımıza neden girdiklerini bilemeyiz,tıpkı neden gittiklerini bilmediğimiz gibi. Onların hayatına girmemizin bir nedeni olmalı,çıkmamızın bir nedeni olduğu gibi.
Mutlaka vardır öğreneceğimiz kavramlar, olgular, bilgiler, duygular, tavırlar. 
Gülümsemeyi öğreniriz bazılarında. Beraber ağlamayı, zıplamayı, hoplamayı, kahkaha atmayı. .Bağırmayı öğretiriz bazen, öfkeyi de,paylaşmayı da.
Sevişmeyi öğreniriz tüm arzu ve tutkularımızla. Tüm zayıflıklarını göstermeyi öğretiriz ona,bütün saf ve masum duygularıyla. Dokunamadan yıllarca sevmeyi öğreniriz. 
Konuşabilmeyi öğrettiklerimiz olur aralarında, görgü kurallarını, saygıyı, sarılmayı, sukuneti.Sabretmeyi öğretir bazıları, susmayı, sınırları, haddini bilmeyi.
Aşkı,sevdayı, kavuşamamayı öğrendiklerimiz olur ,yerlerde süründüğümüzü bilmeyenler vardır. 
Sinemaya, tiyatroya, sergiye biriyle gitmeyi öğretiriz birilerine, bilmiyorlardır bizden önce. 
Dönmedolaba binmeyi öğretirler bize,lunaparkı, birlikte çocuk olmayı. Çılık çığlık Bağırmayı. 
Disiplini, çalışmayı, önceliği iş olmayı bilenler bunları öğretirler. .Biz de; önce sen,herkesten önce ve herşeyden önce sensin, sen olmazsan onlar olmazı öğretiriz ona.
Hayatı sevmeyi, kendini sevmeyi,değer vermeyi, sevmeyi herşeyi öğrettiklerimiz dw az değildir hani.
Çimlerde yatmayı, karlarda yuvarlanmayı, biraz pis kalmayı, hayvan ve doğa sevgisini, tırmanmayı, türlü türlü sporları, yüzmeyi, koşmayı, yürümeyi,yazmayı, fotoğraf çekmeyi, resim yapmayı, sanatı, evi boyamayı, ...Öğrettiklerimiz ve öğrendiğimiz insanlar vardır. 
Orgazmı, bazen hiç öğrenemediğimiz, bilmediğimiz o kavramı da...
Tüm bunlar, dönüşmemiz, özümüze yol almamız, istediğimiz insan olmamız için vesiledir, yardımcıdır. 
Güçlenmek tüm bu öğretilerden heybeye payımıza düşeni atmaya başardığımızda gerçekleşir. Kırılma ve üzülmekten kaçınmak, hayatı kaçırmaktır.
Hayat ıskalanmayacak kadar güzel!
Bugün dünyaya gelsem, yaşadıklarımı yine yaşarım. Korkmadan, kaçmadan. 
Güçlü olmak ve hayatı sevmek...İnsan daha ne ister ki?!