Yara

HoyraT

İnsanoğlu hoyrat mı yaratılmış bilmiyorum ama benim tahammülüm yok onu biliyorum. Özellikle çöpten fare, denizden denizanası, küvetten karafatma kurtaran bir karaktere sahipken çok ağır geliyor davranışlar. Annem acıtıyor en çok, sınra sevdiklerim. Dönüşmem için dayattıkça hayat, ben iyi de kalmak için direniyorum. Çocukluğumdan beri yarattığım yalnız dünyama sızıp kanatıp gidiyorlar. Acımıyor artık canım, umurumda olmuyor, üzülüyorum sadece onlara kötü ve kaba oldukları için. Spora, taş boyamaya, yüzmeye, kendime sığınıyorum. 

Çocuklar, iki küçük çocuğun saf sevgisi bana can oldu. İki küçük yavru sadece yürekleri ile gördüler beni, elimi tutmak için kavgaları özümü gördükleri içindi. Çok öğrendim, öğrettim bolca. Sarıldıklarında durdu dünya, ay güneşle el ele tutuştu. Hayata bir dolu hedef ,yeni hedef koyarak yeniden baktım. Doğurmak değil, o duyguyu hissetmek için koca bir yürek yetti. 

Çok özleyeceğim ama sevmek onların mutluluğu için çaba sarfetmektir sahip olmak demek değildir. Üçümüz çok sevdik birbirimizi. Hoyrat olan bu dünyada önyargısız sevgiye tanık oldum. Enerjimizi paylaştık. Her be kadar zihinlerine kirli düşünceler yerleştşrilmek istensede bizler en çok da ben iyide kalmaları için çaba sarfettim. Yapabilirsin, öfke yok, sevgiyle karşılık ver, korkma dilimden düşmeyecek kelimeler ve onlara da bunu öğrettim. Onlar da beni gülümsettiler sürekli, yumuşattıkları insanlar oldu, annem gibi :).
Dünyanın en güzel duygusu bu çocuk sevgisi. Kişilikleri var, unutmayın. Seçenek sunun, sürekli .Sorumluluk verin. Bağırmayın. Bakışınız yeterli
Ve yarış atı değil çocuklar. Onlar sadece çocuk.
Sevgiyi, iyiliği, güçlü olmayı öğretin yeter.
Sevgide kalın. İyide kalın.