KOMPLEKSLER
Benim kompleksimin olması kimsenin sorunu değildir. Ne demek bu?Yani benim kendimde aşamadığım, altından kalkamadığım sorunlarım varsa, kendimle henüz barışmamışsam bunun sorumlusu, karşımdaki insanlar değildir demektir. Karşımdaki insanlar, eşim,dostum, işverenim, arkadaşım, çocuğum, sevgilim,marketteki genç kız, vapur iskelesindeki görevli, sinemada yer gösteren genç adam,çöp toplayıcı olmazsa olmazlar, yardımcım ,bebek bakıcım, metrodaki güvenlik, okuldaki hademe, kantin sorumlusu, kahveci, evde karım, asistanım. ...Yaza yaza bitmez. Hiçbiri sorumlu değildir kompleksl
erimden, komplekslerinden.
Diyelim ki sinemada konuşmaya başladınız. Biri sizi uyardı. Uyaran görevli yada seyirci olabilir. Öfkelendiniz birden ve kızıp başladınız hakarete. Sen kim oluyorsun da beni uyarıyorsun? Ben nasıl davranacağımı senden mi öğreneceğim? Ben konuşmadım ki!.....Benzeri bir dolu cümle sarfettiniz. Sizi uyaran pişman oldu sustu, yada ısrar etti. Sonunda kapının önünde buldunuz kendinizi. Veya kavgaya döndü karşılıklı hakaret, tek taraflı hakaret. .Netice de bir sürü tatsızlık, film gitti bu arada aldı başını. Oysa siz 2 saat Hayatı Durdurmak için gelmediniz mi sinemaya. .Hayattan çalmak için. Ne oldu. .Peki acaba orada Afedersiniz deyip sussaydınız, orasının sohbet edilecek bir kafe değilde, film izlenecek yer olduğunu farketseydiniz ne olurdu. ?
KUŞKUSUZ Olanlar olmazdı
,.Niye çıldırdınız? Öfke kimeydi. Doğru olduğunu bildiğiniz uyarıyı yapan kişiye mi,yoksa kendinize mi?
Birisi belki erkek arkadaşınız size göğüslerinizin yada penisinizin küçük olduğunu söyledi. İnsanlar acıtmak için yapar bunu. İyi de diyelim ki siz biliyorsunuz bunu ama kabullenmemişsiniz. Alındınız, darıldınız, konu büyüdü hakarete, kavga dövüşe kadar gitti. Oysa siz eğer ki bu durumu kabul etmiş ve onunla yüzleşmiş olsaydınız bu söylenenlere sadece gülümser ve evet öyle ,biliyorum der geçerdiniz. Belki de o günden sonra dersiniz, kimbilir.
Çok şişman,zayıf, uzun boylu, kısa boylu olabilirsiniz, çocuklar çok acımasızdır. Bunları yüzünüze haykırır. Yıllarca bu travma ve komplekslerle yaşar, kilo vermeyi anoreksiya, almayı bulimiya noktasına kadar taşır; boyunuzu uzatmak için çok yüksek ökçeler giyer, kısaltma için eğik bir duruş sergilersiniz. Birgün, bir an gelir sıkılır ve tekrar edersiniz kendinize çocuk değilim artık, beni acıtamazsınız,kendimi olduğum gibi kabul ediyorum. Evet çok kilo varsa vermek, biraz ökçe giymek, biraz kilo almak, hafif eğik durmak kabul edilebilir. Sizi size zarar verme noktasına götürene kadar. Kendinizle barışıp olanı kabul ettiğiniz anda, tüm kompleksler kaybolur.
Başarılı, genç,güzel, yakışıklı, enerjik, kariyer sahibi bir erkek yada kadınla birliktesiniz. Siz onun gibi bu özelliklere sahip değilsiniz. Eğer aynı meslekte iseniz daha da vahim durum. Çünkü yüksek ihtimalle içten içe kıskanacak ve ilerlemesini istemeyeceksiniz.
Şimdi bir cafe yada restaurantdan içeri giriyorsunuz, tüm başlar ona bakıyor. Herkesin ilgisi ona. Sürekli o konuşuyor. Siz bir kenarda öylece kalakaldınız. Dışlanmış gibi. Eğer evlilik ve çocuklar da varsa, bir de onların sorumluluğu da sizdeyse, kariyerde de nokta konmuşsa Eyvah ki ne Eyvah.
O zaman iki tercih olur önünüzde; ,ona Yetiş yada onu da çek geriye. İşte o noktada had bilip çekilmek gerekir belki. Veya sevginin verdiği güçle hiç durmadan çabalamak. Ne yapıyorsanız onu daha iyi yapmak.
Siz Al Pacino değilsiniz değil mi? Unutmamanız gereken Al Pacino da siz değil.
Bazen çok başarılı görünen adamlar ve kadınlarda da olur bu kompleksler. Dayaklar, şiddet, kavga, tecavüz, hakaret, ego, narsizim, megalomanlık konplekslerden kaynaklı olabilir. Başka nedenleri olabileceği gibi.
Dönüşür. Değişir. Yenilenir. Yeter ki isteyin.
Bu arada her haksız eleştiri, saldırı ve hakareti kabul edin demiyorum tabii ki.Ayrım zaten ortada.
Unutmayın kendinizi tüm eksik ve fazla özelliklerinizle, artı ve eksilerinizle kabul ettiğiniz, yüzleştiğiniz, onardığınız anda tüm kompleksler bitecektir.
O zaman
HOŞGELDİNİZ YENİ SİZ :)
erimden, komplekslerinden.
Diyelim ki sinemada konuşmaya başladınız. Biri sizi uyardı. Uyaran görevli yada seyirci olabilir. Öfkelendiniz birden ve kızıp başladınız hakarete. Sen kim oluyorsun da beni uyarıyorsun? Ben nasıl davranacağımı senden mi öğreneceğim? Ben konuşmadım ki!.....Benzeri bir dolu cümle sarfettiniz. Sizi uyaran pişman oldu sustu, yada ısrar etti. Sonunda kapının önünde buldunuz kendinizi. Veya kavgaya döndü karşılıklı hakaret, tek taraflı hakaret. .Netice de bir sürü tatsızlık, film gitti bu arada aldı başını. Oysa siz 2 saat Hayatı Durdurmak için gelmediniz mi sinemaya. .Hayattan çalmak için. Ne oldu. .Peki acaba orada Afedersiniz deyip sussaydınız, orasının sohbet edilecek bir kafe değilde, film izlenecek yer olduğunu farketseydiniz ne olurdu. ?
KUŞKUSUZ Olanlar olmazdı
,.Niye çıldırdınız? Öfke kimeydi. Doğru olduğunu bildiğiniz uyarıyı yapan kişiye mi,yoksa kendinize mi?
Birisi belki erkek arkadaşınız size göğüslerinizin yada penisinizin küçük olduğunu söyledi. İnsanlar acıtmak için yapar bunu. İyi de diyelim ki siz biliyorsunuz bunu ama kabullenmemişsiniz. Alındınız, darıldınız, konu büyüdü hakarete, kavga dövüşe kadar gitti. Oysa siz eğer ki bu durumu kabul etmiş ve onunla yüzleşmiş olsaydınız bu söylenenlere sadece gülümser ve evet öyle ,biliyorum der geçerdiniz. Belki de o günden sonra dersiniz, kimbilir.
Çok şişman,zayıf, uzun boylu, kısa boylu olabilirsiniz, çocuklar çok acımasızdır. Bunları yüzünüze haykırır. Yıllarca bu travma ve komplekslerle yaşar, kilo vermeyi anoreksiya, almayı bulimiya noktasına kadar taşır; boyunuzu uzatmak için çok yüksek ökçeler giyer, kısaltma için eğik bir duruş sergilersiniz. Birgün, bir an gelir sıkılır ve tekrar edersiniz kendinize çocuk değilim artık, beni acıtamazsınız,kendimi olduğum gibi kabul ediyorum. Evet çok kilo varsa vermek, biraz ökçe giymek, biraz kilo almak, hafif eğik durmak kabul edilebilir. Sizi size zarar verme noktasına götürene kadar. Kendinizle barışıp olanı kabul ettiğiniz anda, tüm kompleksler kaybolur.
Başarılı, genç,güzel, yakışıklı, enerjik, kariyer sahibi bir erkek yada kadınla birliktesiniz. Siz onun gibi bu özelliklere sahip değilsiniz. Eğer aynı meslekte iseniz daha da vahim durum. Çünkü yüksek ihtimalle içten içe kıskanacak ve ilerlemesini istemeyeceksiniz.
Şimdi bir cafe yada restaurantdan içeri giriyorsunuz, tüm başlar ona bakıyor. Herkesin ilgisi ona. Sürekli o konuşuyor. Siz bir kenarda öylece kalakaldınız. Dışlanmış gibi. Eğer evlilik ve çocuklar da varsa, bir de onların sorumluluğu da sizdeyse, kariyerde de nokta konmuşsa Eyvah ki ne Eyvah.
O zaman iki tercih olur önünüzde; ,ona Yetiş yada onu da çek geriye. İşte o noktada had bilip çekilmek gerekir belki. Veya sevginin verdiği güçle hiç durmadan çabalamak. Ne yapıyorsanız onu daha iyi yapmak.
Siz Al Pacino değilsiniz değil mi? Unutmamanız gereken Al Pacino da siz değil.
Bazen çok başarılı görünen adamlar ve kadınlarda da olur bu kompleksler. Dayaklar, şiddet, kavga, tecavüz, hakaret, ego, narsizim, megalomanlık konplekslerden kaynaklı olabilir. Başka nedenleri olabileceği gibi.
Dönüşür. Değişir. Yenilenir. Yeter ki isteyin.
Bu arada her haksız eleştiri, saldırı ve hakareti kabul edin demiyorum tabii ki.Ayrım zaten ortada.
Unutmayın kendinizi tüm eksik ve fazla özelliklerinizle, artı ve eksilerinizle kabul ettiğiniz, yüzleştiğiniz, onardığınız anda tüm kompleksler bitecektir.
O zaman
HOŞGELDİNİZ YENİ SİZ :)
Comments